شبانگاهان...

یادش به خیر زمانی بود این ترانه رو حفظ بودیم بدون اینکه یک صدم از معنی یک خطش رو بدونیم.افسوس که الان درکش میکنیم.میخوام برگردم به همون دورانی که شوت بودم.شوتی بسیار محکمتر از شوت روبرتو کارلوس و آدریانو...

این ترانه برای من خاطره های فراوانی داره.یکیش اینه که بزرگترین درد زندگیم این بود که پول کرایه سگا رو جور کنم(700 تومن بود).خاطره ی کسانی که بودن و الان نیستن.کسانی که نبودن و الان هستن.زنده ی کردن خاطره چیزی جز عذاب و اذیت برای من نیست.به هر حال منم با این ترانه خاطر ه های شما رو زنده میکنم.

این روزها وقتی شب میشه اینو در اتاقی تاریک گوش میدم.به احمد کایا نمیرسه ولی زیباست

شبانگاهان تا حریم فلک چون زبانه کشد سوز آوازم

شرر ریزد بی امان به دل ساکنان فلک ناله ی سازم

دل شیدا حلقه را شکند

تا برآید و راه سفر گیرد

مگر یکدم گرم و شعله فشان

تا به بام جهان بال و پر گیرد

-------------------------

خوشا ای دل

بال و پر زدنت

شعله ور شدنت در شبانگاهی

به بزم غم

دیدگان تری، جان پر شرری، شعله ی آهی

بیا ساقی

تا به دست طلب گیرم از کف تو

جام پی در پی

به داد دل ای قرار دلم

نوبهار دلم می رسی پس کی؟

چو آن ابر نو بهار من

به دل شور گریه دارم من

می توانم آیا نبارم من؟

-------------------------------

نه تنها از من قرار دل می رباید این شور شیدایی

جهانی را دیده ام یکسر، دیده ام یکسر

غرق دریای ناشکیبایی

بیا در جان مشتاقان گل افشان کن، گل افشان کن

به روی خود شب ما، را چراغان کن، چراغان کن

چو آن ابر نو بهار من

به دل شور گریه دارم من

می توانم آیا نبارم من؟